ZABURZENIA W BIOMECHANICE UKŁADU RUCHOWEGO PACJENTA POD WPŁYWEM ZAŻYWANIA OPIATÓW

W wielu publikacjach naukowych poruszana jest kwestia, jaką są zaburzenia w biomechanice układu ruchowego pacjenta pod wpływem zażywania opiatów. Zaburzenia ruchowe są stanami neurologicznymi, które wpływają na szybkość, płynność, jakość i łatwość poruszania się i zwykle obejmują drżenie i brak koordynacji ruchowej - niezborność ruchową. Relacja pomiędzy zaburzeniami ruchowymi a nadużywaniem substancji psychoaktywnych została poddana ścisłym badaniom. Relacje te opisywane są dwukierunkowo, ze szczególnym uwzględnieniem zażywania narkotyków, jak również zaburzeń ruchowych, występujących w czasie terapii odwykowej. Opioidy, podobnie jak, inne substancje psychoaktywne tego typu, podnoszą poziomy dopaminy w krwi. Początkowo powodują zwiększoną aktywnością ruchową. Nieco później pojawiają się takie objawy, jak: ogólne drżenie całego ciała oraz napady padaczkowe. Zażywanie opiatów może prowadzić do rozwinięcia się pełnego zespołu neurotoksycznego, charakteryzującego się nawracającymi drgawkami, pląsawicą i brakiem koordynacji ruchowej. Wdychanie oparów, pochodzących z opiatów może objawiać się  między innymi drżeniem ciała oraz ataksją. Mogą również wystąpić objawy parkinsonizmu i spowolnienia ruchowego.

Zaburzenia w biomechanice układu ruchowego pacjenta pod wpływem zażywania opiatów – drżenie, dyskinezy oraz napady epilepsji

Zaburzenia w biomechanice układu ruchowego, występujące pod wpływem zażywania narkotyków, wpływają na kontrolę dobrowolnych i mimowolnych ruchów i przejawiają się jako na przykład parkinsonizm, drżenie, dyskinezy czy mioklonie. Większość tych zaburzeń jest bezpośrednio lub pośrednio związana z zakłóceniami, występującymi na zwojach podstawnych mózgu. Pojawiają się zmienione funkcje korowe, upośledzenie istoty białej i liczne dysfunkcje w obrębie sieci neuronowych. Zwoje podstawne są zróżnicowaną grupą połączonych ze sobą jąder, które pełnią istotną rolę w sterowaniu ruchem i przekazywaniu powiązanych sygnałów. Nadużywanie środków psychostymulujących może powodować niezliczone zaburzenia ruchowe poprzez interakcje z następującymi układami:

·         dopaminergicznym,

·         noradrenergicznym,

·         serotonergicznym,

·         GABAergicznymi.

Zaburzenia ruchowe mogą rozwinąć się, zarówno podczas zażywania narkotyków, jak i w okresach abstynencji. W czasie trwania terapii odwykowej zazwyczaj ustępują samoistnie, w ciągu kilku dni od rozpoczęcia leczenia. Bywają jednak przypadki, gdy mogą utrzymywać się przez dłuższy okres czasu, nawet po definitywnym przerwaniu stosowania substancji psychoaktywnych. Leczenie narkomanii warto uzupełnić o farmakoterapię lekiem o nazwie Naltrexone. Terapia może być stosowana równoległe z innymi jej rodzajami – np. behawioralną. To szansa na pozbycie się przykrych dolegliwości ze strony narządu ruchu, szczególnie drżenia, pląsawicy czy ataków padaczki.